دعاي هنگام غم و اندوه

(الهى! من بنده‏ى تو و فرزند بنده و كنيز تو هستم، پيشانى من «زمامم» در دست تو است، فرمان تو در حق من نافذ است، فيصله‏ات در حق من عين عدالت است. الهى! من بوسيله‏ى هر اسمى كه خـود را بـا آن مسمّى كرده‏اى، يـا در كتابت نازل كرده‏اى، يا به يكى از مخلوقاتت تعليم داده‏اى، يا ترجيح داده‏اى كه نزد تو در علم غيب بماند، از تو مسألت مى‏نمايم كه قرآن را بهار دل، نور سينه، برطرف كننده‏ى غم و اندوه من بگردانى).

(بار الها! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگينى وام، غلبه‏ى مردان، به تو پناه مى‏برم).