هنگام خوابيدن دو دستش را همانند دعا كنار هم قرار دهد و سورههاى زير را بخواند و در آن بدمد، سپس دو دستش را تا جايى كه مىرسد به بدنش بمالد، و اين كار را از سر و صورت و قسمت جلوى بدن آغاز نمايد و آنرا سه بار تكرار كند.
ترجمهى آيه در قسمت 71/6 بيان شد. هركس اين آيه را در بسترش بخواند، محافظى از طرف خدا برايش گماشته مىشود و شيطان تا صبح به او نزديك نمىشود. البخارى مع الفتح 4/487.
«پيامبر، به آنچه از سوى پروردگارش بر او نازل شده، ايمان آورده است. (و او، به تمام سخنان خود، كاملا مؤمن مىباشد.) و همه مؤمنان (نيز)، به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگانش، ايمان آوردهاند; (و مىگويند:) ما در ميان هيچ يك از پيامبران او، فرق نمىگذاريم (و به همه ايمان داريم). و (مؤمنان) گفتند: «ما شنيديم و اطاعت كرديم. پروردگارا! (انتظار) آمرزش تو را (داريم); و بازگشت (ما) به سوى توست. خداوند هيچ كس را، جز به اندازه تواناييش، تكليف نمىكند. (انسان،) هر كار (نيكى) را انجام دهد، براى خود انجام داده; و هر كار (بدى) كند، به زيان خود كرده است. (مؤمنان مىگويند:) پروردگارا! اگر ما فراموش يا خطا كرديم، ما را مؤاخذه مكن! پروردگارا! تكليف سنگينى بر ما قرار مده، آن چنان كه (به خاطر گناه و طغيان،) بر كسانى كه پيش از ما بودند، قرار دادى! پروردگارا! آنچه طاقت تحمل آن را نداريم، بر ما مقرر مدار! و آثار گناه را از ما بشوى! ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده! تو مولا و سرپرست مايى، پس ما را بر جمعيت كافران، پيروز گردان».
4 اگر يكى از شما از بسترش برخاست و دوباره به آن برگشت، جايش را جاروب كند زيرا او نمىداند كه پس از رفتنش چه چيزى بر سر بسترش آمده است و اين دعا را بخواند: (پروردگارا! به نام تو پهلوى خود را بر زمين نهادم، و به كمك تو آنرا از زمين، بلند مىكنم، اگر در حالت خواب روح مرا قبض كردى، آن را ببخشاى، و اگر دوباره به او اجازهى زندگى دادى، از آن محافظت فرما، همچنان كه از بندگان نيكت محافظت كنى).
(بار الها! تو جان مرا آفريدى، و تو آن را دوباره پس مىگيرى، مرگ و زندگى آن بدست تو است. الهى! اگر زندهاش نگهداشتى، از او محافظت كن، و اگر آن را مىراندى، پس مورد آمرزش قرار ده. الهى! من از تو عافيت مىخواهم).
زمانى كه رسول الله ص مىخواست بخوابد، دست راستش را زير گونهاش قرار مىداد و اين دعا را سه بار مىخواند: (الهى! روزى كه بندگانت را حشر مىكنى، مرا از عذابت نجادت ده). [سه مرتبه خوانده مى شود].
(خـدايا! با نـام تـو مىميرم [مىخوابم] و با نـام تـو زنده مىشوم [بيدار مىشوم]).
(الهى! پروردگار آسمانها و زمين، و پروردگار عرش بزرگ، پروردگار ما و همهى چيز، شكافندهى دانه و هسته، و فرود آورندهى تـورات و انجـيل و فـرقان، از شرّ هـر آنچـه كه پيشانىاش در دست تو است به تو پناه مىبرم. الهى! توئى اول، قبل از تو چيزى نيست. و توئى آخر، بعد از تو چيزى نيست. تو آشكارى، و هيچ چيز آشكارتر از تو نيست. تو پنهانى، و هيچ چيز پنهانتر از تو نيست. الهى! وامهاى ما را ادا كن، و ما را از تنگدستى به غنا و توانگرى برسان).
هركس اين تسبيحات را در هنگام خوابيدن بخواند، از داشتن خادمى براى او بهتر است. [و در رفع خستگى و كسالت به او كمك مىكند]. البخارى مع الفتح 7/71، ومسلم 4/2091.
(تمام ستايشها خدائى راست كه ما را خورانيد و نوشانيد، و تمام امور را كفايت كرد و به ما جاى پناه داد، براستى كه چقدر از مردم هستند كه هيچگونه مددكار و پناه دهندهاى ندارند).
أبوداود 4/317، ونگا: صحيح سنن الترمذي3/142. (ترجمه آن در حديث 85/11 بيان شد).
(سورههاى ﮋﭑﮊ تَنْزِيلَ السَّجْدَةِ و ﮋﭑ ﭒ ﭓ ﭔﮊ را بخواند).
(بار الها! جانم را به تو سپردم، و كار خود را به تو تفويض نمودم، و چهرهام را به سوى تو گرداندم، و به تو اتّكا كردم، در حالى كه به نعمتهاى تو اميدوارم و از عذابت بيمناكم، به جز تو پناهگاهى و جاى نجاتى ندارم. الهى! به كتابى كه تو نازل فرمودى، و پيامبرى كه تو مبعوث كردى، ايمان آوردم).