هر چـه را كه مؤذن مىگويد، شنونده تكرار كند مگر در: «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَيَّ عَلَى الفَلاَحِ»، كـه در جـواب مىگويد: «لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ».
نيز شخص گويد: «وَأَنَا أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، رَضِيْتُ بِاللهِ رَباًّ، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُوْلاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِيْناً». (و من گواهى مىدهم كه هيچ معبودى، بجز الله «بحق» وجود ندارد، يكتاست و شريكى ندارد، و محمد ص بنده و فرستادهى اوست، من از اينكه الله، پروردگار و محمد، پيامبر و اسلام، دين من است، راضى و خشنودم). (پس از اينكه مؤذن شهادتين را گفت، اين ذكر، خوانده شود).
[بعد از درود] گفته شود: (بار الها! اى پروردگارِ اين نداى كامل و نماز بر پا شونده، به محمد ص وسيله «مقامى والا در بهشت» و فضيلت عنايت بفرما، و او را به «مقام شايستهاى» كه وعده فرمودهاى نايل بگردان، [همانا تو خُلف وعده نمىكنى).
«شخص در بين اذان و اقامه براى خودش دعا كند، چرا كه دعا در اين هنگام رد نمىشود».
بعد از پايان اجابت مؤذن، بر پيامبر ص درود فرستاده شود.