أذكار أذان

1

هر چـه را كه مؤذن مى‏گويد، شنونده تكرار كند مگر در: «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَيَّ عَلَى الفَلاَحِ»، كـه در جـواب مى‏گويد: «لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ».

2

نيز شخص گويد: «وَأَنَا أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، رَضِيْتُ بِاللهِ رَباًّ، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُوْلاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِيْناً». (و من گواهى مى‏دهم كه هيچ معبودى، بجز الله «بحق» وجود ندارد، يكتاست و شريكى ندارد، و محمد ص بنده و فرستاده‏ى اوست، من از اينكه الله، پروردگار و محمد، پيامبر و اسلام، دين من است، راضى و خشنودم). (پس از اينكه مؤذن شهادتين را گفت، اين ذكر، خوانده شود).

3

[بعد از درود] گفته شود: (بار الها! اى پروردگارِ اين نداى كامل و نماز بر پا شونده، به محمد ص وسيله «مقامى والا در بهشت» و فضيلت عنايت بفرما، و او را به «مقام شايسته‏اى» كه وعده فرموده‏اى نايل بگردان، [همانا تو خُلف وعده نمى‏كنى).

4

«شخص در بين اذان و اقامه براى خودش دعا كند، چرا كه دعا در اين هنگام رد نمى‏شود».

5

بعد از پايان اجابت مؤذن، بر پيامبر ص درود فرستاده شود.

Zaker copied